Kijkduin Zeezwemmers
Extreem? of niet extreem?
Kijkduin 9-12-2019 14:30 wie zwemt met ons mee? Ik plaats de oproep in de net nieuw ontstane appgroep.
Met windkracht 6, regen en windstoten van 90 km/uur hebben we afgesproken om een zeeduik te nemen.
Terwijl we met z’n drieën, waarvan 1 van ons voor de tweede keer in zijn leven, via het strandpad naar de duinen lopen. Zien we dat de zee door de storm nog nooit zo dicht bij de duinen gestaan heeft. Niet alleen dat. We zien ook een vrouw staan die zich beschut voor de wind staat aan te kleden. Haar hele huid is helemaal vuurrood van top tot teen. “Heb je gezwommen?” vraag ik. Terwijl dit wel duidelijk was. Want alleen door het koude water kon haar huid zo vuurrood zijn. Na de initiële vaatvernauwing in de kou om het bloed richting je lichaamskern te laten stromen om het daar 37 graden Celcius te houden om je vitale organen te beschermen. Volgt als je uit het water komt een vaatverwijding als het bloed weer naar de buitenzijde van je lichaam stroomt om daar weer te kunnen opwarmen. “Ja” zegt ze. “Ik was voor het eerst in mijn leven alleen. Wat ik liever niet wilde. Alleen kreeg ik niemand mee vandaag. Ik heb ze nog gezegd, dat ze me moesten gaan zoeken als ze niets meer van me hoorden”. Ik ben onder de indruk van haar dappere daad, haar stoerheid en haar humor. ” Was het lekker?” vraag ik haar. “En doe je dit vaker? Want toevallig is gister een spontane nieuwe Kijkduin Zeezwemmers groepsapp ontstaan. Wil je daarin?” roep ik tegen haar om me hoorbaar te maken over de wind heen. De wind waait nog steeds hard, terwijl de regen even is gestopt en de zon zich tussen de wolken door voorzichtig laat zien. Ze zegt: “ja ik doe dit het liefst minimaal 3 maal per week. Ik loop dan wat hard en zwem dan een stuk in de zee, zo’n 10 minuten”. Ze wil wel in de appgroep. Ik schrijf haar naam en telefoonnummer op. Ze geeft ons als tip, dat het voor de wind beter is om tussen de duinen te staan om ons aan te kleden. Dankbaar nemen we afscheid van elkaar. “Ik ga kijken hoe jullie het doen” riep ze ons nog na.
We lopen verder en kleden ons uit. Alles vergetend ren ik blij het strand op. Het water ligt in plassen schuimend op het strand, het zand striemt tegen mijn lichaam. De zee, de golven roepen ons. Als we terug komen is de vrouw verdwenen.
Thuis voeg ik haar toe bij de appgroep Kijkduin Zeezwemmers. Binnen 1 dag zijn er al 22 zeezwemmers in de groep aangesloten. Deels afkomstig uit de grote zwemgroep “de Ijsberen en de zeehond” en deels nieuwelingen. Ik droom weg in mijn droom, die ik vaak heb. Waarbij ik zie, dat er langs de hele kust van Nederland het hele jaar door mensen de zee in gaan. Waarom? Weer of geen weer. Het is gewoon lekker!